Wcześniej czytałam niektóre z komentarzy i muszę się niestety zgodzić, że mnie też trochę zgorszyło kłamstwo, które Arietta wraz z tatą powiedzieli mamie to też zmniejszyło moją ocenę za ten film..ale ogólnie niezły klimat i muzyka :)

Co do kłamstwa to był drobiazg, nic istotnego. Poza tym, to tata skłamał, ale biorąc pod uwagę specyficzny charakter mamy nie chciał po prostu jej denerwować.
Sam film przywrócił Ghibli na poziom sprzed lat (a na pewno sprzed Ponyo).

Dla mnie ten film to mocne 7,5, więc dałam 8. Przede wszystkim dlatego, że zachwycałam się nie samym filmem bezpośrednio, a tym, jak zareagowałyby na kolejne sceny małe dzieci. W Ponyo znalazłam więcej scen przemawiających bezpośrednio do mnie, mimo że Ponyo jest ewidentnie dla jeszcze młodszych dzieci, niż Arietta.

Tak czy inaczej - bardzo dobra produkcja, chociaż mniej mi przypadła do serca, niż "Spirited Away", "Mononoke" czy "Mimi wo Sumaseba".

Świetna główna bohaterka i rewelacyjni rodzice - myślę, ze dużo dzieci widzi rodziców właśnie w taki sposób wiecznie zmęczeni i zajęci :)