W ścisłej czołówce moich ulubionych seriali.
Absolutnie uwielbiam klimat tego serialu. Cicha, angielska wioseczka; pelargonie w oknach, owieczki na wzgórzach, radość i spokój... aż ktoś komuś nie rozora łba siekierą. Tak cudowne.
I te wszytskie drobne niuanse pomiędzy bohaterami... drobne sugestie i głeboko ukrywane myśli i tajemnice... Prawdziwa Anglia: całe życie rozgrywa się za zamkniętymi drzwiami.
No i oczywiście postać Barnaby'ego- tak fantastycznie złośliwy! Podoba mi się, że rozwiązuje zagadki przy użyciu własnego sprytu i różnych forteli, a nie 30- sto osobowej grupy techników, która potrafi znaleźć włos przestępcy na polu golfowym, a z drugiej strony nie jest nierealnym detektywem- geniuszem pokroju takiego Holmes' a.
I ta muzyka! Jak byłam mała, a mama oglądała, to się jej bałam. Czy można było napisać coś bardziej "creepy"? Zawsze myślałam, że to jest grane na pile, a tu niespodzianka: theremin.
Cieszę się, że mimo odejścia Nettlesa serial jest kontynuowany. Nowy Barnaby oczywiście nigdy nie zbliży się nawet do poziomu Toma, ale póki co jest znacznie lepiej, niż myślałam.

Tak przy okazji, gdyby ktoś chciał, w Polce można dostać książki tej serii. Czytałam "Śmierć pustego człowieka" i bardzo mi się podobało, teraz biorę się za "Śmierć w przebraniu". Co ciekawe, w oryginale Troy wygląda i zachowuje się całkowicie inaczej.